Λεπτομερείς χάρτες της Ελλάδας με περιφέρειες, νομούς και νησιά.
Η Ελλάδα, όπως παρουσιάζεται στους παρακάτω χάρτες, διαιρείται διοικητικά σε 13 περιφέρειες και 54 νομούς. Η χώρα αποτελείται κυρίως από ορεινά σχήματα, με επίπεδες περιοχές που περικλείονται από παράκτια πεδία. Τα ορεινά της Ελλάδας, τα οποία ανήκουν στο σύστημα των Άλπεων, εκτείνονται κυρίως από τα βορειοδυτικά προς τα νοτιοανατολικά.
Τα υψηλότερα και πιο απότομα βουνά βρίσκονται στα βορειοδυτικά, όπου τα βουνά του Γράμμου φθάνουν σε υψόμετρο 2.519 μέτρα και η Πίνδος σε πάνω από 2.285 μέτρα. Το υψηλότερο βουνό της χώρας, ο Όλυμπος, με υψόμετρο 2.919 μέτρα, βρίσκεται στην ανατολική κεντρική Ελλάδα.
Τα ορεινά διακόπτονται από τον μακρύ και στενό Κορινθιακό κόλπο, που σχεδόν διαχωρίζει την Πελοπόννησο από το υπόλοιπο έδαφος. Ωστόσο, τα βουνά συνεχίζουν προς το νότο του κόλπου και φτάνουν στα τρία ακρωτήρια της νότιας Ελλάδας.
Οι οροσειρές, που επεκτείνονται προς την ίδια κατεύθυνση, συνεχίζονται στην ανοικτή θάλασσα, ενώ τα υψηλότερα τμήματά τους εμφανίζονται ως αλυσίδες και ομάδες νησιών που απλώνονται στο Αιγαίο. Οι Κυκλάδες επεκτείνονται προς τις ανατολικές οροσειρές προς τα εσωτερικά της Τουρκίας, ενώ η Κρήτη και η Ρόδος αποτελούν τη συνέχεια των δυτικότερων ορίων.
Τόσο τα ορεινά όσο και τα νησιά αποτελούνται από ιζηματογενή πετρώματα, κυρίως ασβεστόλιθο και ψαμμίτη, τα περισσότερα εκ των οποίων εκτίθενται κατά τη Μεσοζωική Εποχή (περίοδος 230 έως 65 εκατομμύρια χρόνια πριν). Μόνο κοντά στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας υπάρχουν σημαντικά πυριγενή πετρώματα στο τοπίο. Οι μεγαλύτερες πεδιάδες βρίσκονται στη Μακεδονία, τη Θεσσαλία και τη Θράκη, οι οποίες συνορεύουν όλες με το Αιγαίο Πέλαγος.
Τα εδάφη της Ελλάδας, όπως παρατήρησε ο Πλάτων πριν από περισσότερα από 2.000 χρόνια, είναι λεπτά και φτωχά, με τον γυμνό βράχο να εμφανίζεται σε μεγάλο μέρος της επιφάνειας. Τα καλύτερα εδάφη βρίσκονται στις μικρές παράκτιες πεδινές περιοχές. Αυτά είναι κυρίως προσχωσιγενή εδάφη, αλλά η παραγωγικότητά τους μειώνεται σημαντικά λόγω της μακράς καλοκαιρινής ξηρασίας.
Το κλίμα της Ελλάδας είναι τυπικά μεσογειακό. Τα καλοκαίρια είναι μακριά, ζεστά και ξηρά. Η μέση θερμοκρασία τον Ιούλιο είναι 26,7 βαθμοί Κελσίου στην Αθήνα, την πρωτεύουσα, αλλά είναι πολύ χαμηλότερη στα ορεινά. Οι χειμώνες είναι ήπιοι. Η μέση θερμοκρασία του Ιανουαρίου είναι 9,2 βαθμοί Κελσίου. Οι θερμοκρασίες του χειμώνα είναι επίσης πολύ χαμηλότερες στο εσωτερικό, και στις ορεινές κοιλάδες οι μέσοι όροι είναι κοντά στο πάγωμα, με την πιθανότητα εμφάνισης παρατεταμένων παγετών.
Η χιονόπτωση δεν είναι σπάνια μακριά από τις ακτές. Η βροχόπτωση ποικίλλει σημαντικά. Στην Αθήνα, η μέση ετήσια βροχόπτωση είναι περίπου 394 χιλιοστά, αλλά αυξάνεται σημαντικά προς την ανατολική ακτή, φτάνοντας άνω των 1.200 χιλιοστών στα υψηλότερα βουνά. Σε όλες τις περιοχές της χώρας, οι βροχοπτώσεις είναι εποχιακές, με τις περισσότερες να συμβαίνουν προς το τέλος του φθινοπώρου και το χειμώνα. Μόνο στη Μακεδονία και τη Θράκη παρατηρούνται σημαντικές καλοκαιρινές βροχοπτώσεις, ενώ σχεδόν καθόλου βροχή δεν πέφτει στο υπόλοιπο της χώρας.
